آئین مستان

روی دستم زنده بمون پسرم، پیکر رو تا به حرم ببرم

تپش ضعیفه قلبت، داره بی صدا میشه

داره استخون سینت، از بدن جدا می شه

مادرت داره میونه، خیمه ها فدا می شه

دم آخری غربت چشمات، مثل چشم برادرم شده

سر دست تموم پیکرت، مثل پهلوی مادرم شده

واااای شاخه شمشاد حرم

واااای پر شکسته کبوترم

واااای یادگار برادرم

بی تو میمیرم گل پرپر من

تازه شد داغ علی اکبر من

نفسات پر از شراره است، نیمه جون شده تنت

تا دیدن زره نداری، همه با سنگ زدنت

به خدا شبیه قلبم، پر خونه پیرهنت

رو لب و دهنت وای من، جای بوسه ی سم مرکبه

دیگه وقت عزا گرفتنه، عمو عباس و عمه زینبت

واااای تشنه لب دست و پا زدی

واااای تشنه لب ناله ها زدی

واااای رو خاکا دست و پا زدی

واااای هی باباتو صدا زدی

ای عمو جان یادته با وعده هات بی تابم کردی

اما امروز پیش عمه از خجالت آبم کردی

نگو نرو که بعد اکبرت نمیتونم ببینم اصغرت

سرشو روی نیزه میزنن، به روی خاک میفته پیکرش

عمه و اسارت و نمیتونم ببینم

خیمه ها و غارت رو نمیتونم ببینم

آتیش و سه سالتو نمیتونم ببینم

سیلی و جسارت و نمیتونم ببینم

بعد بابام ای عمو جان، عشق و دین و دنیام بودی

من یتیمی رو ندیدم، بس که مثل بابام بودی

گفتی برن تموم لشگرو، حالا داری به من میگی نرو

تورو خدا بزار برم عمو، بگیرم انتقام اکبر رو

خون سرخ اکبر رو نمیتونم ببینم

گریه های عمه رو نمیتونم ببینم

لحظه های آخر رو نمیتونم ببینم

روی نیزه ها سر رو نمیتونم ببینم

عمه و اسارت و نمیتونم ببینم

خیمه ها و غارت رو نمیتونم ببینم

آتیش و سه سالتو نمیتونم ببینم

معجر و جسارت و نمیتونم ببینم

ای غریب داغ دیده تو هنوز هم لشگر داری

جای بابا من می جنگم تا بدونن یاور داری

چی میشه باز منو بغل کنی، به خواهش بابام عمل کنی

بدون تو چه تلخ زندگی، کام منو پر از عسل کنی

دشت بی کبوتر نمی تونم ببینم

لاله های پرپر نمی تونم ببینم

جنگ بین خیمه رو نمی تونم ببینم

روی نیزه اصغرو نمی تونم ببینم

از بس که شکستند تو را برگ و بری نیست

خون تو به جا مانده ولی بال و پری نیست

هر چند برایت پدری کرده ام اما

صد شکر کنار بدن تو پدری نیست

نیمی ز غم اکبر و نیمی ز غم تو

یک گوشه ی بی داغ به روی جگری نیست

این گونه که بر ریشه ی تو خورده گمانم

بی فیض عظیم از بدن تو تبری نیست

گفتم که تو را جمع کنم از دل این دشت

عِطر تو می آید ولی از تو اثری نیست

باید خبرت را ز سم اسب بگیرم

جای دگر انگار ز جسمت خبری نیست

گفتم که سرت را سر زانو بگذارم

افسوس که دیر آمدم اینجا و سری نیست

کاش میشد به سوی حرمت برگردی / کاش افتد به دل محترمت برگردی

همه گویند به دلدار بیا، اما من / جان عباس قسم می دهمت برگردی

ای یار که در راهی و زینجا خبرت نیست / در راهی و از کوفه و از ما خبرت نیست

در راهی و یک قافله گل پشت سر توست / میایی و ناموس خدا همسفر توست

با باد صبا گفته ام ای دوست پیامم / شاید برساند به تو ای یار سلامم

گفتم به صبا حال من زار بگوید / از حال سفیرت ز سر دار بگوید

گوید به تو در کوفه چه آمد به سر من / گوید که چه سان بسته عدو بال و پر من

با سنگ سر راه و لب بام نشستند / آن سر که پر از عشق تو می بود شکستند

خفاش صفت نیمه ی شب نقشه کشیدند / آن لب که ثنا گوی تواش بود دریدند

شمشیر همچین زد به لب های مبارک خورد، دندوناش شکست، آب طلب کرد تو دارالعماره اومد بخوره خون از لب هاش ریخت تو ظرف آب، آب مضاف شد، بار دوم، بار سوم، نوشتن دندان مبارکش تو ظرف آب افتاد، گفت: انگار قرار نیست من سیراب بشم؛ ارباب من شما آب بالا آورد، عباس گفت: آقا من مراقبم یه جرعه آب بنوش بعد برگردیم به خیمه، چنان تیر به حنک (زیر گلو) ابی عبدالله خورد آب ریخت کف دست مولا

ننموده حیا طایفه سنگدل از تو / من در عوض مردم کوفه خجل از تو

تقدیر من این است و ندارم گله ای دوست / اما تو میاور پی خود قافله ای دوست

پر کینه تر از مردم این شهر محال است / چون مردم کوفه به همه دهر محال است

در مرد و زن و کودک این شهر صفا نیست / در هیچ دلی عاطفه و مهر و وفا نیست

اینان که تو را دعوت این شهر نمودند / گویا همه با آل علی قهر نمودند

اینان که به ظاهر ز خدا واهمه دارند / در سینه فقط بغض تو و فاطمه دارند

اینان همه بی روح و دلی گرم ندارند / سوگند به زینب ز کسی شرم ندارند

ای بود و نبودم به فدای تو و زینب / ترسم بود از روز ورود تو و زینب

در فکر غریبی تو و غربت اویم / دلواپس اطفال تو و حرمت اویم

ترسم که به ناموس خدا سلسله بندند / بر گریه اطفال تو در کوفه بخندند

ترسم ز سر بام پذیرای تو باشند / با آتش و دشنام پذیرای تو باشند

ترسم که سرت را هدف سنگ نمایند / با دخترک کوچک تو جنگ نمایند

بمیرم برای لحظه به لحظه غم تو / بمیرم برای این همه درد و ماتم تو

بمیرم برای لحظه ی آخرت حسین جان / بمیرم برای گریه مادرت حسین جان

بمیرم برای پیکر افتاده به خاکت / بمیرم برای غرق به خون پیکر پاکت

بمیرم برای روی زمین کشیدن تو / بمیرم برای لحظه ی سر بریدن تو

بمیرم برای پیکر پاک و بی سر تو / بمیرم برای سر بدون پیکر تو

بمیرم برای چشم ز گریه لاله گونت / بمیرم برای محاسن غرق به خونت

بمیرم برای پیکر بی پیراهن تو / بمیرم برای جای سم اسب و تن تو

بمیرم برای سر بریده از قفایت / بمیرم برای راس به روی نیزه هایت

بمیرم برای زائر زار و دل سپرده ات / بمیرم برای خواهر تازیانه خورده ات

خونه هامون سیاه پوشه، بازم چشما اشک خون میباره

سر در خونه ی مجنون، نشونی از داغ لیلی داره

روی بالاترین بیرق، به خط نور اسم علمداره

نمردم تا دیدم هلال ماه غم، شب جمعه اشکم شد از داغت زمزم

روا کرده مولا با آمین زهرا، همه حاجات ما همه سینه زن ها

آی کی حاجت داره، آی کی سرگردونه، آی کی بی درمونه، واااای

ای مجیب المضطر، ای عزیز حیدر، ای شهید بی سر، واااای

واااای غریب مادر

کوچه پس کوچه دل ها رو، نسیم عطر بیرق ها برده

هر کی تو عالم آزاده ست، به ارباب ما ایمان آورده

عالمی از مریضا رو شَفا میده هر کی تربت خورده

دل ما این شبها تو بازار عشقه، همه ش مثل رویاست همه ش کار عشقه

چه عشق شیرینی عجب شور و حالی، محال برگرده کسی دست خالی

آی کی تنها مونده، آی کی قلبش خونه، آی کی بی سامونه، واااای

ای پناه دل ها، ای دوای دردا، ای امید آخر واااای

آی کی حاجت داره، آی کی سرگردونه، آی کی بی درمونه، واااای

ای مجیب المضطر، ای عزیز حیدر، ای شهید بی سر، واااای

واااای غریب مادر

شیعه غوغا میشه وقتی، واسه اربابش مشکی میپوشه

مثل قبله نما میشه، همه پرچمها سمت شیش گوشه

سمت اون کربلایی که، هنوز از گودالش خون میجوشه

ازت ممنونم من که مهمونم کردی، بهت مدیونم من که مجنونم کردی

با این شور و حالم، ایشالا امسالم، غروب عاشورا کنار گودالم

آی که چشما خون شد، آی دلامون پر زد، آی محرم اومد، واااای

ای شه بی لشکر، ای سر بی پیکر، ای شفیع محشر، واااای

واااای غریب مادر

پایش امضا زدند، خیلی زود / نامه را تا زدند، خیلی زود

نامه را تا نکرده در واقع / کوفیان جا زدند، خیلی زود

آستین های قتل مهمان را / ظهر بالا زدند، خیلی زود

دیر نارو به فکرشان آمد / دیر اما زدند، خیلی زود

اول عازم شدند خیلی زود / بعد نادم شدند، خیلی زود

باغ داران کوفه هم آن شب / سکه لازم شدند، خیلی زود

مثل قاضی شریح، مثل شمر / همه عالم شدند، خیلی زود

همه ی دارها خریدار / سر مسلم شدند، خیلی زود

پس پریشان شدند، خیلی زود / بس پشیمان شدند، خیلی زود

پیش هفتاد و دو نفر / کافرها مسلمان شدند، خیلی زود

نامه داران کوفه ظهر دهم / نیزه داران شدند، خیلی زود

قاریان وای باعث قتل / خود قرآن شدند، خیلی زود

اسب خون یال رفت، خیلی دیر / با پر و بال رفت، خیلی دیر

شمر آماده گشت، خیلی زود / توی گودال رفت، خیلی دیر

با حساب دو ساعت و اندی / زینب از حال رفت، خیلی دیر

در خودش گیر کرد، خیلی دیر / شمر تغییر کرد، خیلی دیر

حلق اصغر بدون شک از آب / تیر را سیر کرد، خیلی دیر

با حساب رقیه داغ حسین / عمه را پیر کرد، خیلی دیر

و عمو زود رفت، خیلی زود / و عمو دیر کرد، خیلی دیر

آفتاب سر حسین تو را / نیزه تفسیر کرد، خیلی دیر